Allerheiligen na zelfdoding
Ik liep op een oorlogskerkhof. Majestueuze monumenten met bijhorende respectvolle en krachtige herdenking. En ik dacht bij mezelf: waarom hebben we dit niet voor zij die in oorlog waren met zichzelf?
Wanneer je iets of iemand die je dierbaar is verliest, dan staat de wereld even stil.
Je staat aan het begin van een heel persoonlijk rouwproces.
Mijn missie is duidelijk: jou daarin helpen en ondersteunen door middel van gespecialiseerde rouwtherapie.
In de eerste plaats bied ik je een luisterend oor, een klankbord voor al jouw emoties en gedachten.
Op basis daarvan zetten we samen stappen doorheen jouw rouwproces.
Dat proces is voor iedereen anders.
Daarom doen we dit alles in jouw ritme en op de manier waar jij je goed bij voelt.
Bij Lore Vonck kan je terecht voor gespecialiseerde hulp bij elke vorm van verlies en/of rouw met expertise in traumatische rouwprocessen en rouw na zelfdoding.
Wees van harte welkom in de praktijk in Geraardsbergen en ontdek op deze website alle info over de mogelijkheden.
"Een bloem bloeide in de zon.
Tot de grond beefde
en ze een van haar mooiste bloemblaadjes verloor.
Ze moest opnieuw groeien
en leren bloeien.
En seizoenen later bloeide ze weer,
maar de kleur van de bloem was nooit meer hetzelfde."
- Lore Vonck
Blog
Internationale dag nabestaanden na zelfdoding
Vandaag, zaterdag 20/11, is het Internationale dag voor nabestaanden na zelfdoding.
Allerheiligen
Hier is hij weer: 1 november. Allerheiligen.Een moeilijke en tegelijk ondersteunde dag.Een dag waar begraafplaatsen vol lopen met mensen, gekleurd worden door vele bloemen en waar af en toe een gedichtje, concertje of andere troostende activiteit wordt aangeboden.Ikzelf heb geen kerkhof nodig, ik voel ze het meest dichtbij als ik in de stille natuur ben, zoals onlangs in IJsland bijvoorbeeld. In dat uitgestrekter rauwe landschap. Doorheen koude, wind en soms wat regen. Die rauwe natuur die me krachtig deed voelen door te weten dat ik het aankon om er alleen te staan. En tegelijk ook zo eenzaam in die grote leegte. De hardheid van de rotsen die me deden denken aan de hardheid van het leven. Het stipje dat ik ben op deze aarde.Daar, in dat rauwe landschap, kan ik elke emotie extra hard voelen. De positieve en negatieve. Maar ik voel ze wel. En dat is al zo belangrijk: ze blijven voelen, zowel tijdens de hoogste toppen als tijdens de grootste dieptes.Rouwen doet veel voelen, levenslang. Soms sluimerend, soms diep. En ik voel hen bij mij. De mooie herinneringen die we samen deelden in dit leven. De goede en de slechte tijden. De waarom, wat als en hoe-vragen bij elk van hen die uit het leven stapten. Het onverwachte, de vulkaanuitbarstingen en bijhorende aardbevingen, die ze teweegbrengen.De levens overhoop. En verder leven met hoop. Met kracht en liefde en steun en warmte en al wat iemand nodig heeft die rouwt.Ik rouw om jou, mijn overleden dierbaren en alle nabestaanden. In gedachten stuur ik ze alles wat ze wensen toe. Knuffels, begripvolle gesprekken en sprekend stiltes tussen lotgenoten, dat ook. Omdat ik al zo vaak heb gezien en beleefd wat voor een verschil ze kunnen maken tijdens die zware bergtocht dat rouwen kan zijn.Vandaag wandel in in gedachten met iedereen mee. Verder.Dat is mijn 1 november gedachte.Dat is het idee, de gedachte, van dat simpele stipje op aarde. Dat stipje dat haar overleden dierbaren nog elke dag mist en hen overal in meeneemt.Met het hart, met een traan, met hoop,Lore
Waarom rouw meer aandacht verdient...
"Ik weet waarom ik deze keuze, maak". En ik hoop, na dit te lezen, jij ook.
Ik rouw, jij rouwt, wij rouwen…
Ieder van ons. We rouwen om zoveel: om overledenen, een ontslag, een verhuis, een afgelopen relatie of vriendschap,… Bij alle verlies hoort rouw. Voor iets of iemand, wat of wie gemist wordt. Ik moet je niet vertellen dat we dus heel veel bezig zijn met verliesverwerking. En alle verlies blijft aan ons plakken, beïnvloedt ons, maakt ons keer op keer weer anders.